"Å skrive om ei eiga tru er i ein viss forstand å kle seg naken. Kristen tru er verken eit paradenummer eller eit vasstett skjema. Trua er ein liten og sårbar ting. Noko det kan være skummelt å vise fram."
Etter å ha mista eit barn rett før terminen blei Alf Kjetil Walgermo og kona kasta inn i eit eksistensielt mørke. Går det likevel an å tru på ein god gud? Å tru på ein gud i det heile?
Walgermo undersøker nokre av grunnsteinane i den kristne trua. Han tek oss med inn i den djupe sorga over dottera og korleis dette tapet har påverka hans eige livssyn. I kontrast til mørket står det kristne håpet om nytt liv og nytt lys. Er det ei desperat handling å slutte seg til eit slikt håp?
